Katrien Van Effelterre
  • Home
    • Contact
  • Thrillers
    • Levend aas
    • Restafval
    • Doodsengel
    • Onder Controle
    • Vossenspoor
  • Romans
    • Rijp
    • De Ondraaglijke Zwaarte van het Geluk
  • Managementboeken
    • De man die nergens iets over te zeggen had
  • Blog

Red shoe diaries. Letterlijk.

4/28/2016

0 Comments

 
Foto
Rode schoenen vallen op. Na de voorstelling van zaterdag is dat ondertussen heel duidelijk gebleken. Hoewel dat logisch kan lijken, had ik er nog niet eerder bij stilgestaan. Letterlijk. Want bij een rood jurkje passen rode schoenen en daarmee is de kous af, dacht ik. Ook dat laatste was tussen haakjes letterlijk te nemen, want nylons deden de stof van het jurkje onflatteus verrimpelen, waardoor ze weer naar de kast werden verbannen. Maar de schoenen waren blij dat ze wel mee mochten! En natuurlijk kon ik ze geen ongelijk geven. Want geef toe, voor een schoen bestaan er slechtere gelegenheden om zijn eerste stappen te zetten. Dat de draagster zich zelf in een kort moment van plankenkoorts een beetje levend aas voelde door al die plotse aandacht, weet zo’n schoen natuurlijk niet. 

Vijf dagen later moet het gezegd: ze konden het goed met elkaar vinden, mijn voeten en die nieuwe rode stappers. Ik vraag me nu al af welke avonturen ze nog allemaal tegemoet zullen treden, die schoenen met mijn voeten erin. Dat het alvast goed begon, doet me even stilstaan. Misschien moet ik er een keer een verhaal over schrijven. The Red Shoe Diaries heruitgevonden. Ahum…
Voor de oorspronkelijke tv-serie was ik te jong, maar de titel zou ik zeker niet hebben onthouden als hij niet zo goed klonk. Jake Winters nodigde vrouwen uit om hem brieven te sturen met hun persoonlijke verhalen over liefde, passie en verraad. Op die manier probeerde de arme man te doorgronden waarom zijn verloofde zelfmoord pleegde nadat ze een affaire had gehad met een schoenenverkoper die haar een paar rode schoenen met hoge hakken verkocht. 
Slik.
Ben ik blij dat ik de mijne online kocht!…
0 Comments

Horrordate of man van je leven?

4/20/2016

0 Comments

 
Foto
“Een heer van rond de dertig jaar, die zegt dat hij een heel landgoed bezit, zou graag willen huwen met een jongedame die een vermogen heeft van ongeveer 3000 pond.”
Zo klonk de eerste echte contactadvertentie in 1695 in het Verenigd Koninkrijk (*)
 
Het moet gezegd: eerlijk was de kerel beslist! En in 2016 levert het ons een geamuseerde glimlach op.
Maar niet getreurd: ook de online datingsites van vandaag hoeven niet onder te doen als het gaat om verbaal genot of inspiratie voor een auteur die geboeid is door de menselijke natuur.
 
Een advocaat die ermee opschept heel goed z’n boterham te verdienen met z’n verbale talent, schrijft: ‘misschien ligt het aan de komst van de lente, maar ik ben dringend toe aan een verfrissende ontmoeting.’
Tja. ‘Veel succes!’ zeg je dan.
Zeker als er na een beleefde weigering staat: ‘Waarom niet? Ik ga je echt niet verkrachten tijdens een lunch. Ik doe dit ongeveer elke middag met mannen of vrouwen.’
Ahum… Wàt precies, lunchen of verkrachten?
 
Of wat dacht je van een dokter die niet zonder schaamte bekent net een relatie te zijn begonnen met één van zijn patiënten? Of een musicus die nog getrouwd blijkt te zijn en overweegt het huis achter het zijne erbij te kopen zodat zijn echtgenote daar kan gaan wonen en de kinderen handig heen en weer kunnen rennen tussen pa en ma? En is dat minder erg of net erger dan een jongeman die zonder schroom toegeeft nog bij zijn ‘moeke’ te wonen en haar in te schakelen voor de screening van zijn mogelijke relatiekandidaten? “Mijn moeder kent me immers het best.”
 
Er zijn ook de stalkers, die je proberen om te kopen met twee concerttickets die ze ‘toevallig’ op de kop hebben kunnen tikken. Als ze je daarmee niet lijmen, komen ze met ‘ik trakteer je op een etentje’ en het inslaan van een grimmiger pad. ‘Je moet genieten van het leven.’ Je hoeft geen genie te zijn om te snappen dat dat betekent: stop met protesteren en laat mij genieten van jou. Dan stopt de communicatie of wordt ze agressief. En wat met de Britse Michelle Thomas, die na een paar leuke afspraakjes onverholen te horen kreeg dat ze te dik was bevonden, en er vervolgens een blog over schreef die viraal ging?
 
Eén ding is zeker. Saai is het alvast niet. Als je met een landgoed of een vermogen van 3000 pond geen perfecte date vindt, dan heb je in ieder geval toch een keer hartelijk kunnen lachen!
 
Of… moeten we nu net bang worden?
Stay tuned for my next blog.
Je kan niet zeggen dat je niet gewaarschuwd bent.
 
#Levendaas
 
* (Bron: Ben Creemers, Het internet als huwelijksbureau. Datingsites in België: een onderzoek)
0 Comments

Waargebeurde datingnachtmerrie inspireerde LEVEND AAS

4/13/2016

0 Comments

 
Foto
Het was een druilerige dag toen ik in Brussel de trein nam. Zo’n dag waarop je hongert naar een goed verhaal. En toch niet voorbereid bent op wat er dan komt. 
Ik kwam een vroegere schoolvriendin tegen, die ik al een paar maanden niet meer had gezien.
“Hoe gaat het met de liefde?” vroeg ik haar vol verwachting.
Natuurlijk vraag ik dat niet zomaar aan iedereen. Maar van haar wist ik dat het wel kon. Want ze was al een tijdje op zoek naar een nieuwe relatie. Om Cupido een handje te helpen met dat pijl-en-boog-gedoe, had ze voor zichzelf een profiel op een datingsite gecreëerd. 
“Goed hoor”, zei ze. “Al heb ik ook wel iets raars meegemaakt.”
Ze had mijn volledige aandacht. 
“Ik heb een paar keer afgesproken met een man die ik online had leren kennen.”
“Leuk, toch?”
“Ja, zo voelde het ook! Hij was knap en we konden leuk praten. Het was echt gezellig, en dus wou ik hem wel blijven zien.”

Maar dan kwam het. 
Ze deed dat ene ding dat iedereen vroeg of laat wel een keer doet, soms zonder er goed en wel bij na te denken. 
Ze googelde hem. 
De eerste keer oppervlakkig, maar na een paar dates wat grondiger. 

Natuurlijk wist ze niet zeker of hij het was. Zo uitzonderlijk was zijn naam immers niet. Maar het liet haar niet los dat een man met dezelfde naam als haar date ettelijke jaren geleden voor het assisenhof had terechtgestaan. Net zoals aan het hof van de koning beland je daar niet zomaar. Deze man had na een banale discussie een vrouw die hij niet kende zwaar toegetakeld en voor dood achtergelaten in het kanaal. Gelukkig was het slachtoffer een goede zwemster en kon ze aan boord van een schip klimmen, waardoor ze het incident overleefde. De dader werd gevat en moest naar de gevangenis.

Ze kon het zich niet voorstellen. Na die leuke uren kon ze het zich echt niet voorstellen dat haar date die man zou kunnen zijn. Net zoals ze zich niet kon voorstellen dat ze nog gezellige avondjes met hem zou doorbrengen zonder geruststelling te krijgen over dat gruwelverhaal. 
Uitendelijk legde ze de waarheid op tafel en confronteerde de man met haar angst. 
“Ja, dat was ik.”
De gevreesde woorden bleken waarheid.
Ze wist niet waar ze het had. 
Zijn eerlijkheid was bijzonder ontwapenend. Bijzonder tout court. Maar hoewel zij stellig in het goede van iedere mens geloofde, vond ze het toch beter om geen nieuwe date meer te plannen. 

Misschien zat haar brevet van 1500 meter schoolslag wel te ver onder het stof…

Impressed?
Dat was ik ook.
Toen in diezelfde week nog iets anders gebeurde, werd Levend Aas geboren. 

“Op een blind date wachten is spannend. In het bijzonder voor undercoveragente Patricia Rodiers die een seriemoordenaar probeert te strikken. Maar haar beeld van de dader die via een datingsite opereert, strookt niet met  de blauwogige piloot die aan haar tafeltje verschijnt. Dat haar gezichtsverlies tegenover het korps het minste van haar zorgen is, realiseert ze zich nauwelijks. 
(…)
De tabletcomputer die tegen de muur hangt, produceert een kort geluidje om aan te geven dat de connectie werkt.
Zelfs zonder de camera in te schakelen, kan hij aan de druk op de sensoren die zijn ingebouwd in de matras zien dat ze plat op haar rug op het bed ligt, met haar knieën opgetrokken. De gedachte aan het vrouwenlichaam dat slechts op enkele meters van hem verwijderd ligt, doet een golf van opwinding door zijn lijf stromen.”


Uit: Levend aas, The House of Books, 2016
Vanaf eind april in de boekhandel.


0 Comments

    Auteur

    Katrien Van Effelterre
    °1979, Diest

    Archief

    Juli 2022
    April 2022
    November 2020
    September 2020
    Augustus 2020
    Juli 2020
    Juni 2020
    Mei 2020
    April 2020
    Maart 2020
    Februari 2020
    Januari 2020
    Augustus 2019
    April 2017
    September 2016
    Juni 2016
    Mei 2016
    April 2016
    Maart 2016
    Februari 2016
    Januari 2016
    December 2015
    Augustus 2015
    April 2015
    Maart 2015
    November 2014
    September 2014
    Juli 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014

    Categorieën

    Alles

    RSS-feed