Over B&B zoekt lief
Dat Petra de liefste was, dat vond ik meteen. De liefste van Marcs gasten, de liefste van àlle gasten, of misschien wel gewoon de liefste van het hele programma ‘B&B zoekt een lief’.
Het programma voelt als vakantie, als zomer mogen meebeleven zonder zelf de ongemakken te hoeven dragen. De hitte, de muggen, de zonnebrand, het gedoe van niet-op-je-vertrouwde-plekje-zijn. Als kijker mag je ‘la douce France’ in je zachtste fauteuil smaken, en lachen met ‘Isabelleken’ en de zonnecrème van Maurice. Als kijker mag je genieten van onderhoudende verhalen zonder dat het je zweet, frustratie of vernedering kost.
Want toegegeven, soms lijkt de zoektocht naar het juiste lief eerder die naar de juiste werknemer met de juiste competenties te zijn. Terrassen uitbreken, gyproc vastschroeven, strijken zonder valse plooien, het plekje voor de smoothies met meetlat bepalen, en het begeleiden van mannen die in paniek raken als ze vaststellen dat hun ansjovis scheef ligt. Het zijn maar enkele van de activiteiten in de B&B’s waarvan sommige beslist verdoken stageplaatsen voor werkplekleren mogen heten.
Zou liefde dan toch een werkwoord zijn?
In ieder geval heeft Marc al veel gewerkt. Met heel veel andere vrouwen, naar eigen zeggen, die er geen problemen mee hadden om door hem te worden gecommandeerd.
Nochtans was het o zo goed bedoeld, toen Petra hem waarschuwde daar toch mee op te letten, omdat commando’s mensen van hun eigenheid kunnen beroven. Hij zag geen graten in zijn ansjovis, zij was er alleen niet de juiste persoon voor.
Petra pinkte een traantje weg na haar afscheid, dat kwetsender was dan ze had verdiend.
Dagen later mis ik haar verschijning nog steeds, zoveel rust, charme, zin voor humor en zorgzaamheid als ze uitstraalde. Om nog maar te zwijgen over het heerlijke taalgebruik dat naar het warme welkom van de beste schoonmoeder smaakt.
Levenswijsheid moet je vergaren, als ingrediënten waarmee de ervaring de beste gerechten maakt. Dan besef je, lieve Petra, dat het leven in je eentje heerlijk kan zijn, en dat geen vrijheid beter te savoureren is dan de vrijheid je ansjovis scheef te leggen.
Het programma voelt als vakantie, als zomer mogen meebeleven zonder zelf de ongemakken te hoeven dragen. De hitte, de muggen, de zonnebrand, het gedoe van niet-op-je-vertrouwde-plekje-zijn. Als kijker mag je ‘la douce France’ in je zachtste fauteuil smaken, en lachen met ‘Isabelleken’ en de zonnecrème van Maurice. Als kijker mag je genieten van onderhoudende verhalen zonder dat het je zweet, frustratie of vernedering kost.
Want toegegeven, soms lijkt de zoektocht naar het juiste lief eerder die naar de juiste werknemer met de juiste competenties te zijn. Terrassen uitbreken, gyproc vastschroeven, strijken zonder valse plooien, het plekje voor de smoothies met meetlat bepalen, en het begeleiden van mannen die in paniek raken als ze vaststellen dat hun ansjovis scheef ligt. Het zijn maar enkele van de activiteiten in de B&B’s waarvan sommige beslist verdoken stageplaatsen voor werkplekleren mogen heten.
Zou liefde dan toch een werkwoord zijn?
In ieder geval heeft Marc al veel gewerkt. Met heel veel andere vrouwen, naar eigen zeggen, die er geen problemen mee hadden om door hem te worden gecommandeerd.
Nochtans was het o zo goed bedoeld, toen Petra hem waarschuwde daar toch mee op te letten, omdat commando’s mensen van hun eigenheid kunnen beroven. Hij zag geen graten in zijn ansjovis, zij was er alleen niet de juiste persoon voor.
Petra pinkte een traantje weg na haar afscheid, dat kwetsender was dan ze had verdiend.
Dagen later mis ik haar verschijning nog steeds, zoveel rust, charme, zin voor humor en zorgzaamheid als ze uitstraalde. Om nog maar te zwijgen over het heerlijke taalgebruik dat naar het warme welkom van de beste schoonmoeder smaakt.
Levenswijsheid moet je vergaren, als ingrediënten waarmee de ervaring de beste gerechten maakt. Dan besef je, lieve Petra, dat het leven in je eentje heerlijk kan zijn, en dat geen vrijheid beter te savoureren is dan de vrijheid je ansjovis scheef te leggen.
RSS Feed